Antes que fuera mi casa, esta casa tuvo una gran familia. Se siente fría, vacía, vaga. En el oído escucho crecer su hueco. De otros fue la palabra que habitaba estas paredes, la mía se adormece por los rincones en penumbra. En realidad hay un silencio transparente. Como un amor remoto, un gozo, que ahora sin sed, aparece al abrir los armarios. Es curioso, tiene muchos armarios, a veces dos en cada habitación y son cuatro. Me gusta el fuego extinto de esta casa. Esta sonoridad humana, oscura. Ese coro de otros impregnado me hace tener una vivencia de un antiguo paraíso. Habitar es también rehacer la inteligencia en cuerpo muerto.
19 DE DESEMBRE DOBLE PRESENTACIÓ: ANA GRANDAL I PERE HERRERO / 19 DE
DICIEMBRE DOBLE PRESENTACIÓN: ANA GRANDAL Y PEDRO HERRERO
-
El divendres 19 de desembre a les 19h a la Sala Salvador Allende de la
Biblioteca Esteve Paluzie de Barberà del Vallès presentació doble d...
Hace 22 horas.



